Alleen ga je sneller, samen kom je verder

Velen van ons zullen het beamen; “Oh, laat mij dat maar even doen.”

Dat klusje of die behandeling heb je sneller zelf gedaan. Niet alleen sneller, maar misschien zelfs ook nog beter dan dat de ander het doet. Hoe komt het dat men niet durft te vertrouwen op een ander? Of is het wellicht een kwestie van de ander niet lastig willen vallen om te vragen of hij of zij iets voor je wil doen?

Persoonlijk denk ik dat het aan de huidige maatschappij ligt. Een maatschappij van presteren, wat al vroeg op scholen (tegenwoordig al op de kleuterschool) wordt gepusht. Je moet de beste cijfers halen voor alle vakken, en als je rapport dat niet uitwijst, word je ingedeeld in een groep (lees: school) waarvoor jij persoonlijk niet hebt gekozen. Waar vroeger de opleidingen waarbij een vakmanschap werd geleerd uitblonken, lijkt het tegenwoordig een hype te zijn om alleen maar in de ICT te gaan omdat daar meer in verdiend wordt en je er niet zo moe van wordt.

Het gevolg is dat we de ‘echte’ vakmensen kwijtraken,

en als je jouw lekkende kraan wilt laten repareren, moet je achter in de rij staan omdat er geen loodgieter meer te krijgen is. Waarom wordt er zo minderwaardig over vakmensen gesproken alsof het domme personen zijn? Is iemand die met zijn handen werkt dommer dan iemand die slim is met computers?

Een beetje vreemde maatschappij vind ik persoonlijk. Maar even terug over waar ik het over wilde hebben met jullie; “samen ga je sneller”. Ook ik dacht vroeger dat ik alles zelf beter en sneller kon. Ik kwam er al snel achter dat als je leert op een goede manier te delegeren, personeel (zelf spreek ik altijd liever over mijn collega’s) het net zo goed kan of zelfs beter dan jijzelf. Door hier op een goede manier gebruik van te maken, hou je zelf meer tijd over voor andere belangrijke taken.

Na 40 jaar eigen ondernemingen te hebben gehad

is er sinds een jaar iets anders op mijn pad gekomen waardoor er een wereld voor mij opengaat. Ik leer meer vanuit mijn gevoel te leven. Huh, wat bedoel ik nu, want ik nam toch al zakelijke beslissingen vanuit mijn gevoel? Als het niet goed voelde, deed ik het niet, komt dat bekend voor? Ik heb het nu niet alleen over zakelijke beslissingen, maar meer over het totaalplaatje waarbij de persoon Jacqueline als geheel centraal staat.

Als ik het universum mag geloven

komt alles op zijn tijd, maar het zou toch fijn zijn als het universum dit deel wat ik nu aan het leren ben iets eerder op mijn pad had gezet. En dan bedoel ik om te leren kijken wie ben IK nu zelf, wat voel IK over mezelf en wat vind IK belangrijk. Dat gevoel visualiseren (klinkt wel een beetje zweverig als ik het zo opschrijf, terwijl ik dat helemaal niet ben) en elke dag voor jezelf neerzetten. Vertrouwen op wat komen gaat en loslaten wat er niet meer hoeft te zijn.

 “Maar wat is er dan in godsnaam op je pad gekomen, Harikrisjna”?

Haha nee, natuurlijk niet. Hallo, ik blijf ondernemer en ik vind het enorm belangrijk om mensen te helpen hun lichaam gezond te maken (mits ze dat zelf uiteraard willen). De club waar ik bij ben aangesloten is zo’n mooie warme groep personen die openstaan om elkaar te ondersteunen en van elkaar te leren. Waarbij ik vroeger gedacht zou hebben: “Joh, dat kan ik zelf wel, en ik lees er wel een boek over in de tijd dat het mij uitkomt.” Volg ik nu de groep en praten we er met zijn allen over, en dan het meeste wel gewoon online. Kun je er niet bij zijn, dan gewoon de opname terugkijken in je eigen tijd.

Er zijn ook colleges te volgen, wat ik uiteraard doe, want ik wil de informatie opslurpen, ik wil leren en leren, want je bent immers nooit te oud om te leren en het houdt mijn hersenen actief. Maar niets is verplicht en ieder pakt eruit wat hijzelf wil en kan. De een gaat sneller dan de ander en dat is helemaal prima. Het geeft mij de kans om een pensioen voor later op te bouwen, want laten we eerlijk zijn, als we dit bij een of andere maatschappij moeten afsluiten, is dat niet te betalen. Tevens geeft het mij de vrijheid om overal ter wereld dit uit te kunnen voeren als ik dat zou willen. Ik ben niet meer plaatsgebonden.

Er is hoop 🙂

Zo zie je hoe je ook een andere maatschappij kunt creëren door op een andere manier te werk te gaan. Je hoeft niet alles alleen te doen. Het enige wat je moet doen is je visie veranderen, openstaan voor andere dingen en het gewoon gaan doen. Dan zie je vanzelf of het bij jou past of niet. Maar vergeet één ding niet; aan inzicht komt altijd verwarring vooraf. Laat je daardoor niet uit het veld slaan, maar wees je ervan bewust, pas dan kom je samen verder.